Huling Sembreak Ba 'Kamo?

Oo. Pero hindi ako nakasama sa trip ng mga kaibigan ko sa Tagaytay (na pinlano pa noong simula pa lang ng semestre, sa Kenny Roger's Katipunan). Pero ni hindi ako nag-swimming sa private swimming pool (and cottage?) sa Pansol, Laguna na treat ng daddy ko at ng mga high school friends niya. Ni hindi rin ako nagbabasa ng mga nakatambak kong mga libro sa kuwarto ko (o sa loob ng Reading Materials folder ng laptop ko). Ni hindi nga ako makahabol ng tulog.

May trabaho uli ako, tulad nung bakasyon. Pero gusto ko rin ito. Syempre naman, sa tatlong sembreak na dinaanan ko, mas mabuti nang may ginagawa akong trabaho para sa iba kaysa magpa-amag sa loob ng bahay. Tsaka bukod sa utang na loob, kailangan ko rin ito. Hindi talaga nakakapagod yung trabaho. Hindi rin naman kasi ako pinababayaan sa opisina. Laging ngang busog e. Ang nakakapagod ay iyong ultimong paggising sa umaga (dahil gabi-gabi, ako lagi ang naaatasang magpuyat para may tatao sa bahay), iyong pagbiyahe (lalo na nitong hapon, kasi umulan nang pagkalakas-lakas ewan kung bakit biglang nagbara ang mga sasakyan sa daan papuntang Marquinton/Blue Wave Marikina galing Marcos Highway), at iyong pagpupuyat.

Nakapag-enlist ako nang maayos (at nakatanggap pa ng marami pang biyaya!). Tulad nitong nakaraang semestre, wala na naman akong ideya tungkol sa mga prof ko. Kalagitnaan ng sem nang malaman kong naging prof ng kuya ko si Sir Mariano sa Philo 103. At tapos na ang sem nang malaman kong naging prof din niya si Sir Ruben sa Theo 151. Bukod sa "bahala na," kakayanin 'yan.

Marami akong mga bagay na nalaman tungkol sa sarili ko nitong dumaang sem: Hindi ako laging mabait. Mas nasasakyan ko talaga ang cramming para sa maraming bagay. Mas may nagagawa ako kapag chillax ('yun bang naghahapit ako ng paper one hour bago ang deadline pero hindi ako nagmamadali). Kailangan ko ng oras para sa sarili ko. Kuripot ako (o well, hindi ako mayaman). Isa akong disappointment ng mundo. Makasarili ako. Sobrang intimate akong tao pero dahil sa sobrang intimacy kinukulob ko na lang. Takot ako sa pagmamahal. Hindi talaga para sa akin ang pagmamakata. Hindi ako ipinanganak na makata. Hindi napipilit ang panunula. Hindi mo rin mapipilit ang kahit anong uri ng pagsusulat, lalo na't hindi ito tugon sa isang pangangati (pangangailangan) na isulat kung ano man ang nais isulat ng sarili. Suwertehan ang pagsusulat. Hindi ako makata.

Sabi nga nila, "that's how I roll, bitches."