Buhay pa ako, di ba?

So ano, sumusulat pa ba ako?

Well obviously ngayon, oo. Kahit simpleng journal entry lang o scribbles, imaginary to-do list na hindi rin nasusunod. At oo, yung 750words.com sobrang laki ng tulong sa pagbabalik ng ego ko. For a time kasi masyado akong na-attach sa sarili ko, na parang naging negation kaya ang nangyari detached talaga ako. Masyado akong naging aware at conscious sa sarili ko bilang ibang tao - sa perspektibo ng isang observer o 3rd person point of view. Nakalimutan ko na dapat nakikita ko ang sarili ko bilang ako at hindi bilang iba. Ang gulo 'no? Basta. At dahil ngayong sa tingin ko properly attached na ako sa sarili ko, bumalik na uli ang ego ko. Mahirap magsulat nang dine-degrade mo ang sarili mo. Wala ka talagang magagawa kung ganun. Kung doon mo naman hinuhugot ang will mo sa pagsusulat, well siguro kani-kaniya lang 'yan.

Kumusta ako?

Aaaaayos lang nmn. Ganito talaga ang masasagot ko sa tanong na 'yan. Ganito, ie-explicate ko:

Aaaaa - Dito ko iniisip kung ano talaga sasabihin ko. Kasi kung magbabago isip ko, magiging Uhm na lang 'to (at ang ibig sabihin nito, magkukuwento ako).

yos - Finalization. Point of no return. 'Pag sinabi kong ok lang ako, ok talaga ako. Paninindigan ko 'yan.

lang - Kasi kahit anong gawin natin, hindi tayo makukuntento. Laging kailangan may lang. Pero normal 'yun. At siguro habit na rin.

nmn. - Naman na mabilis. These days kasi kailangan kong pigilin ang sarili kong maging madaldal. Period. Ayos lang ako. Tapos. Wala akong tiwala sa bibig ko ngayon e.

Sabi ko hindi na muna ako tutula, ano 'yung pinagsusulat ko kaninang madaling-araw?

Ah, 'yun. Mga attempts 'yun p're. Pero palagay ko hindi talaga pantula yung mga freewriting na 'yun. Mailap ang poetic sense sa akin ngayon. Wala pa rin ako sa mood na maging mabulaklak, o maghanap ng pagpuputol ng mga linya o ng dahilan para hindi magputol ng mga linya, o bumuo ng mga bagong imahen, atbp. Pero sinusubok ko. Kasi gusto ko na ring tumula uli. Wala lang ako sa mood. Pero sinusubok ko nga. Ang hirap ng ginagawa ko ha. Unti-unti, bumabalik - yata. At least kanina nagkaroon ako ng impulse na magbasa ng mga tula.

Tila napapabayaan ko na itong Pagtatalop a.

Tanong ba 'yan o parinig? Oo nga, napapabayaan ko nga ito. Kaya nga gumagawa ng post ngayon e. At dahil hiatus(-kunwa) muna ako sa pagtula, pati Bugtong-Hininga napapabayaan ko na rin. Pasensya na.

Bakit nga ba ako nasa hiatus(-kunwa) sa pagtutula?

Dati, may nagsabi sa akin na ang first love ko raw ay pagtula. Ang reaksiyon ko (sa sarili ko lang), hindi, si ano e. Pero seryoso, maaaring first love ko nga ang pagtula. Pero mas nauna akong nahilig sa pagkukuwento na pabigkas. Wala 'yang direktang kinalaman sa hiatus(-kunwa) ko. Siguro back-up rationalization? Anyway, sa madaling salita, napapangitan ako sa mga tula ko. Pakiramdam ko laging may mali. Laging may off. Sa katotohanan naman, lagi namang may mali at off. At bukod pa roon, natatakot din ako sa mga nakikita ko sa mga tula ko. Kasi 'yung mga natatago kong sentiments at emo shit + first world problems nailalabas doon. 'Yung problema ko sa nonfiction, sinakop na rin ang pagtula. Hindi ko naman 'to matatakasan e, kasi kahit anong gawin ko lalabas at lalabas ako sa mga isusulat ko - kahit isang porsyento lang. Naghihintay at naghahanap lang siguro ako ng tamang panahon. Ng tamang imahen. Ng tamang linya. Ng tamang motibasyon.

Hindi ba ako nahihirapan?

Sino ba ang hindi nahihirapan? Kung meron, tara upakan natin. Tapos palanguyin natin sa dagat ng basura.

Kumusta ang pagboto ko?

Masaya. Nagkagulo ng kaunti kasi ang fail ng logistics sa presinto namin. At sana malaman ng buong kapuluan na "precinct" ang tamang spelling at hindi "precint". Sobrang bagal ng pila nung umpisa, maraming nakasingit. Mainit pa at sira ang isang fan sa loob ng classroom. Buti na lang may mga middle-aged tough guy/gals (tulad ng mama ko) na naroon para magtake-over sa pag-aasikaso ng pila. Habang naghihintay, kung anu-ano lang inisip ko. Sa sobrang vague ng kung anu-ano, may pagkakataong napahagikgik ako. Buti (o sana) walang nakapansin. 

Nagulat naman ako sa laki ng balota. Sana wala na lang secrecy folder. Na-excite din naman ako sa machine. 82nd voter ako sa presinto namin! Verified ang aking votes!

Ano man ang mangyari pagkatapos nito, tatanggapin ko nang maluwag sa aking puso. Well, maliban na lang kung mananalo si Erap, o Bro. Eddie, o si Ja-ja-ja-jamby. Kung magkaka-failure of elections, tatanggapin ko rin nang maluwag sa aking puso ang rebolusyon - pero sana hindi patterned after EDSA. Kailangan din kasi ng bansa natin ng bagong kasaysayan. Hindi na maganda ang talab ng EDSA, lumikha na ito ng tila kultong grupo ng mga mamamayan na may mga pansariling interes na rin.

Easy lang.

Sorry, mainit lang kasi e.