First firsts

First time sa Araneta, first time sa live basketball game, first time sa live UAAP game, first time sa Ateneo game, first time sa Ateneo-La Salle game, first time at panalo pa ang Ateneo! ONE BIG FIGHT!

Buti na lang talaga nakasama ako. Kung hindi ako nakasama, baka isa na naman 'to sa mga pagsisisihan ko sa hinaharap.


Marami rin akong natutuhan/nalaman ngayong araw na 'to:

- Bago ang game, dumaan muna kami sa Fully Booked ni Gel. Napakasaya naming nalaman na malaki ang pinagkakaiba ng isang children's story pag dinugtungan mo ng "you bitch" ang bawat dulo ng mga dialogue rito.

- French naughty/sexy phrases mula sa isang libro. Pero hindi ko nakabisado haha. Siguro tama na yung nasa lyrics ng Lady Marmalade.

- Italian sexy/naughty gestures. Muli, mula sa libro.

- Hindi porket nasa 'unahan' ka ng pila, legal na yun.

- Sa basketball game, OK lang maging harsh at discouraging. Lalo na tuwing magfi-freethrow ang kalaban, o yun bang simpleng magshu-shoot at magri-rebound sila.

- Ginagawa itong gesture na ito kapag Ateneo ang magfi-freethrow. Ang sarap ng pakiramdam na sinusuportahan mo doon mismo sa court yung mga players. Tapos tuwing gagawin itong gesture na ito, pakiramdam ko pinagsama-sama lahat ng magis na mayroon ang Ateneo audience para maka-shoot ang player.

- May mga araw na ganito, na OK lang kung marami kang kapareha ng damit. Ng damit mismo ha, hindi lang basta kulay ng damit.

- Cool ang mascot ng Ateneo.

- Hot ang mga taga-drumline ng Ateneo. Ang sarap nilang panoorin habang nagtatambol with passion.

- 100 years na pala ang La Salle.

- Hindi magandang tingnan na nagwalk-out yung mga supporters ng isang school/university pag natatalo na yung team nila. Hindi talaga. Kawawa naman yung players, nakakabawas ng self-worth 'yun. Sana man lang sinuportahan nila yung team nila hanggang sa huli - alam mo 'yun, 'yung cliche na maski hindi panalo basta todo effort? Para bang "win or lose, it's the school we choose." Sana ganun man lang.

- Parang misa 'yung basketball game. Tatayo ka para sa mahahalagang parte. Well, para sa buong game. Pahinga lang yung mga time out at half time.

- Masayang maging Atenista!

Kenko

1

I live in a country where people crave for snow. Some, during the hottest days of the country, silently pray for it, if not for rain. Every Christmas, children would scrape styrofoam to invent a drizzle of snow. Whenever people would go abroad, those who stay behind would jokingly say, “Hey, send us a jar of snow!” For many, seeing and touching snow has become a lifelong dream. I’m not one of them, but I’m not a pessimist.

When I was a kid, I don’t know exactly when in my childhood, I remember hearing an unfamiliar sound of too heavy raindrops on our roof. We knew it wasn’t mere rain, there was something else – like coins or marbles being thrown on our roof by drunkards or children who were passing by. The noise continued, and it bothered me. Curious, I went out to the street and saw people cupping their hands in mid-air, as if to catch something precious from the sky. Looking up, I observed very small, round objects bouncing on the roofs of houses. And I realized, the very small, round objects were everywhere, bouncing heavily at first, then just silently rest: on the street, in the gutter, on heads, on hats, in the folds of one’s shirt, a child even collected a number of it by holding an inverted umbrella. I picked one from the ground, and felt it melt in my palm. It was ice.

It wasn’t even snow, but somehow, it suffices.

Sunday Spend Day

So sabi ng mama ko, bibili kami ng lahat ng mga kakailanganin ko para sa yearbook photoshoot ko. Sapatos lang naman sana, tapos ilang abubot. Kaya pumunta kami sa SM Fairview kasama si daddy, naghanap ng sapatos sa mga boutique at department store, sale man o hindi. Maraming ok, na kung hindi lang gipit sa budget ok na. Marami namang masyadong sunod sa uso - ang lame ng mga colors na uso ngayon, pero maganda sana ang mga disenyo. Classic lang naman sana ang gusto ko - red pumps. E wala e. Hindi ako yung tipong nagse-settle sa kung ano meron e (kahit na isa sa mga leksyong tinuro sa kin ng mama ko e "kainin kung ano ang nakahain sa mesa"). Walang red pumps, 'wag na lang. At nang dumayo kami sa National Bookstore, napagtanto kong libro pa rin ang pipiliin ko bago kung ano pa man (lalo na kung on sale, o depende kung alin ang sale). 

OK, so 'eto ako na naka-Heights shirt, nakikinig ng Sugarcult discography, at nagmu-multitask sa internet: 

 

 

Father Poems - edited by Alfred A. Yuson and Gemino H. Abad  (Sa poetry class ni Sir Yuson, nabanggit niya itong librong ito. Pagkatapos binigyan niya kami ng poetry assignment - magsulat daw kami ng mother/father poem.)

 

Edad Medya ni Jose F. Lacaba (kalipunan ng mga tula)

  

 

 

Rosario is Dead by Majgull Axelsson (Documentary novel (creative nonfiction?) na gawa ng isang Swedish, isinalin sa Ingles, tungkol kay Rosario Baluyot - isang pulubi sa Olongapo na namatay noong Mayo 1987. Sabi sa synopsis, tinatalakay nito ang sexual exploitation na talamak noon sa Olongapo.)

  

 

Ang Silid na Mahiwaga, kalipunan ng kuwento't tula ng mga babaeng manunulat - patnugot si Soledad S. Reyes (Wasak itong librong ito, iba pa rin talaga kapag nanggaling sa babae ang isang piyesa lalo na't ito'y isang tula.)

 

 

(Parehong Beyond o :3 )

 

Beyond Life Sentences by Eileen R. Tabios (Koleksyon - as in KOLEKSYON! - ito ng mga tula ni Eileen Tabios. Naintriga lang ako, at nasabik din ako sa mga tula.)

 

Beyond Love ni Dominique Lapierre (Nanggaling ito sa Book Sale. May blurb dito si Pope John-Paul II pero hindi iyon ang dahilan kung bakit ko ito binili. Hindi na dapat kasi ako bibili ng libro sa Book Sale, kasi nakarami na ako sa Natio. Hindi ko lang natiis itong librong ito dahil may kaparehang factor ito sa kuwentong/proyektong kasalukuyang hinahasa ng isa kong kaibigan. Hindi ko nga alam kung ipapabasa ko muna ito sa kanya ngayon, o hihintayin ko munang matapos ang thesis namin bago ko ito ipahiram sa kanya. Nakakawindang din kasi iyong pakiramdam na 'yung sinusulat mo, may [halos] kapareha na - gaano mang kaliit na pagkakaparehas iyan.)

  

At nadagdagan na naman ang listahan ng mga librong akin na pero hindi ko pa nababasa.

Paglalakad:

pasulong, at laging paisa-isa lang ang hakbang.

Tulad ng maraming mga bagay, kasama na ng araw-araw na routine ang paglalakad. Pagkabangon mo sa higaan, naglalakad ka papunta sa banyo o sa hagdan o sa kusina. Pag may kukunin ka sa ibang lugar, naglalakad ka. Basta, pag pupunta ka sa ibang lokasyon mula sa iyong kinatatayuan, syempre, maglalakad ka. (Liban na lang kung ikaw yung tipo ng tao na laging tumatakbo kahit saan at kahit kailan - may naging kaklase akong ganoon.) Medyo involuntary na kilos na yun. Pag naglalakad ka naman, madalas hindi ka malay na naglalakad ka nga - alam mo yun, masyado na tayong sanay.

Maraming nangyayari kapag naglalakad: puwedeng tingnan ang paligid, pagmasdan ang ibang mga tao, hayop, at bagay, o mag-isip, kausapin ang sarili, yung mga ganoong tipo ng gawain na magagawa mo pag nakaupo ka naman - pero may ibang karanasan pag naglalakad. Pag naglalakad ka kasi gumagalaw ka, umuusad. Nag-iiba ka ng lokasyon at lugar. Umuusad. Gumagalaw. May patutunguhan ka, sigurado yun. Hindi lang ang paligid mo ang gumagalaw. Ikaw din, gumagalaw. Kabilang ka sa mundo, at malaki ang mundong ito.

Kaya, sulong, at laging paisa-isa lang ang hakbang. Maging malay sa bawat hakbang.