Biyernes, Nobyembre 5, 2010

San Mateo. Nobyembre 4, 2010

Mga Tauhan
Frexy - 4th year student na kumukuha ng Architecture sa UST. May isang taon pa siya bago magtapos.
Ako - graduating na estudyante sa Ateneo, kumukuha ng kursong Creative Writing.


Sa McDo, habang kumakain ng Twister Fries.


1
Ako: Magkano ba usually kapag magpapagawa ng bahay sa architect.
Frexy: Depende. Ano bang gusto mo?
Ako: Gusto ko spacious. Simple lang, pero spacious.
Frexy: Pag ganun maghahanda ka ng mga 10-15 Million.
Ako: Ganun? Ang mahal naman...
Frexy: Mga 20 siguro pag kasama na yung interior ng bahay.
Ako: Grabe.
Frexy: Pero depende rin sa architect, kapag bago madalas mas mura--
Ako: *wide grin*
Frexy: AY
Ako: ALAM NA :D


2
Ako: Gusto kong magpatayo ng bahay, after college. Yun ang magiging priority ko.
Frexy: Tama yan.
Ako: Kaya lang ang hirap, ang mahal pala.
Frexy: Madali lang 'yan basta i-prioritize mo. Tutal wala ka pa namang boyfriend.
Ako. Yun yun e. YUN YUN E.


3
Ako: Gusto ko nang makaranas ng relationship, para lang maramdaman ko na may magkakagusto rin sa kin.
Frexy: Meron 'yan. Sa work.
Ako: Waaaaaaaah.
Frexy: :))
Ako:...pero natatakot din ako.

San Mateo. Nobyembre 4, 2010

Nasa Nangka na ako nang magtext sa akin si Frexy, nag-aya siyang lumabas at tumambay. Pauwi na ako galing sa Ateneo, at wala naman talaga akong gagawin sa bahay na urgent kaya inaya ko siya sa McDo San Mateo. So sinundo muna ako ni Frexy sa bahay. Tapos naglakad kami papuntang McDo. Nilibre niya ako ng Float. Dumaan kami sa RCSM. Sarado na yung campus at si Manong Guard na hindi namin kilala ang nandun. Sa harap ng gate na grills, tumayo lang kami dun ni Frexy. Nag-usap lang kami.

"Wala na bang tao?" tanong ko.
"Anong oras ba labas nila?"
"Dati kasi, 6:30 yung sa 'tin. Ay, 6:10 pala."

Nilapitan kami ni Manong Guard.

Si Frexy ang nakipag-usap sa kanya. "Puwede ho ba kaming pumasok?"
"Alumnus ho ba kayo?"
"Opo."
"Bawal e."
"Ay, ganun po ba. Dito lang po kami."

At habang nandun lang kami, nakatayo sa gate ng RCSM, may sinabi si Manong Guard.

"Mapapagod din kayo."

Ang lalim naman ni Manong Guard, naisip ko. Naghintay pa ako ng mas lalalim pang susunod na banat. Na mapapagod din kaming maging nostalgic, o tumingin sa nakaraan, kasi walang sense. Sayang lang ang oras. Ganun ba, Manong Guard? Ganun ba? Hinintay kong sabihin niyang tama ako, nang tanungin siya ni Frexy kung anong ibig sabihin niya sa sinabi niyang iyon.

"Ang sabi ko, mapapagod din kayo d'yan. Mangagawit kayo sa pagtayo."

'Nga naman, Manong Guard. Kaya nga bumalik uli kami sa McDo ni Frexy.

 
Blogger design by suckmylolly.com